พอเพียงพวกเราแก่ เราจะเป็นผู้ใหญ่ยังไง ให้บุตรหลานรัก

[Chigaru]

อยู่ไปนานๆให้ลูกหลานเคารพนับถือรัก ไม่ใช่ว่าอยู่นานเนื่องจากว่ารับประทานข้าว แต่ว่าเมื่อแก่ขึ้นแล้ว

ควรดำรงชีวิตให้เป็นสุขเพิ่มมากขึ้น ตามอายุของเรา เช่นนี้ชีวิตจะสุขมาก

1. แก่ขึ้น แม้กระนั้นต้องรู้จักตั ดหัวใจ

อะไรบางอย่างเมื่อสู ญเสี ยไปแล้ว ก็อย่าได้ยึดติด ปล่อยวาง คิดให้ได้ว่าแต่เดิมมันก็ไม่ได้เป็นของเราอยู่แล้ว

และก็วันสุดท้ายในชีวิต คุณก็เอาอะไรไปมิได้แม่แต่อย่างเดียว ต้องตั ดหัวใจให้ได้ในสิ่งที่สู ญไปแล้ว แล้วจะแฮปปี้กับสิ่งที่ยังมีอยู่ได้

2. เมื่ออายุมากขึ้น ให้รู้จักปลง

ควรปล่อยวางเรื่องราวบางสิ่งบางอย่าง ที่จำเป็นต้องปล่อย ใจของคนเราแบกรับได้อย่างจำกั ด อย่าเอาแต่ฝังใจ

ปล่อยวางตำแหน่ง ฐานะที่เคยดำรง วางอดีต แล้วต้องเรียนรู้การใช้ชีวิตในตอนนี้ ให้เป็นสุขในวัยแก่ซะ

3. ควรที่จะต้องรู้จัก วางอารมณ์

สังคมในอดีตกาล ก็มีความย ากของคนในสมัยก่อนเช่นกัน ส่วนสังคมในขณะนี้ ก็มีความย ากของคนภายในปัจจุบันนี้

ดังนั้น อย่าเอาความนึกคิดของเรามาเป็นที่ตั้ง ไม่ชอบใจอะไร ก็ว่าบุตรหลานเอาความนึกคิดตนเป็นที่ตั้ง


ถ้าทำเช่นนั้นกาลครั้งหนึ่ง คุณงามความดีจะหายไปคราวหนึ่งเลยล่ะ วาสนาของบุตรหลานหายไปส่วนหนึ่งส่วนใด


นั่นเนื่องจากพ่อแม่เป็นพระพรหมของลูก ถ้าเกิดรอแช่ ง ด่ า ลูกหลานจะเจริญรุ่งเรืองได้อย่างไร

4. แก่ขึ้น เปรียบเทียบดังไม้ใกล้ฝั่ง

ตั ณหาจะต้องต่ำลง ความโล ภ โกรธ หลง จำต้องลด คุณความดีความเฉียบแหลมจำเป็นต้องเยอะขึ้นนะ

ความกรุณาปรานี ขอความกรุณาปรานี มุทิตา อุเบกขา ต้องมาก เตือนตนเองไว้เสมอว่า อยู่ให้บุตรหลานเคารพรัก

ไม่ใช่ว่า อยู่ให้บุตรหลานเขา หวา ดกลั วจนกระทั่งบุตรหลาน ไม่มีใครอย ากเข้าใกล้

5. จะต้องรู้จักวางมือ ปล่อยวาง

คุณไม่มีวันดำเนินการไปได้ตลอดหรอกนะ หรืออยู่ดูแลลูกหลานไปจนถึงวันสุดท้าย

ดังนั้น จำเป็นต้องรู้จักวางมือ ลูกหลานมีโชคดี เขาทางเดินของบุตรหลานเอง


ถ้าเกิดคิดแทนไปหมดทุกๆสิ่งทุกๆอย่างเลย คุณนั่นแหละที่จะอ่อนล้าตลอดไป เพราะเหตุว่าวันหนึ่งที่คุณจากไป


พวกเขาจะมีชีวิตอยู่ต่อได้ยังไงล่ะ การรู้จักวางมือคือการฝึกหัด เชื่อใจในลูกหลานของเรา รวมทั้งเป็นการช่วยเหลือเขาไปในตัวด้วย
สูงอายุ
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13553/