หัดเดินลำพังถ้าเกิดไม่มีผู้ใดจะได้เดินด้วยตัวเองได้

[dsmol19]

กำแน่นเท่าใดก็สู ญ เ สี ย มากมายแค่นั้น

ราว การกำทรายนั่นแหละ ยิ่งคุณกำแน่นทรายก็ร่วงออกจากมือมากเท่านั้นที่ควร

ถนอมจงทราบถนอม เนื่องจาก เมื่อใดที่คุณ สู ญ เสียไปสิ่งนั้น คนนั้นบางทีอาจเป็นสิ่งมีราคาที่ทำให้


คุณเ จ็ บ ป ว ด แล้วก็เสียใจที่สุดก็เป็นไปได้เมื่อใด ที่รู้สึกห่อเ.่ยวถ้าเกิดอย า กร้องไห้ก็


ร้องออกมาเถอะแต่เมื่อร้องจนกระทั่งพอใจแล้ว ก็ต้องลุกขึ้นยืนยืด อีกทีให้ได้

ความซาบซึ้งทดแทนความผูกพันไม่ได้

ไม่ว่าจะเป็นใคร เพื่อนฝูงหรือคนแ ปลกหน้าคุณจำต้องเรียนรู้ที่จะยิ้ม แม้ในใจจะร่ำไห้สะอื้น

สักเพียงใดเนื่องจากว่ามนุษย์ทุกคนต่างมีความเห็นแก่ จึงอย่ า ไปคาดหวังว่าจะมีคนไหนกันแน่ดี

ต่อคุณโดยปราศจากเงื่อนไขถ้าเกิดใครคนหนึ่งไร้คุณค่าพอเพียงให้ท่านถนอม ก็จำเป็นต้องฝึกฝนปลดปล่อย

ฝึกฝนวาง ฝึกหัดทิ้ง

อย่ า เลือกคบคนที่รูปร่างหน้าตา

จงทำความเข้าใจที่จะชื่นชอบคนที่ความรู้ความเข้าใจ รวมทั้งแม้คุณคิดว่าตนเองสู้บุคคลอื่นเขามิได้อย่ า

ได้อกน้อยใจ ด้วยเหตุว่าคุณ ก็เป็นคนธรรมดาราวกับคนอื่นปกติ

พ่อแม่คือคนที่รักและประสงค์ดีต่อคุณมากที่สุด

อย่ า นึกถึงท่านเฉพาะตอนไม่มีเงิน อย่ า รู้สึกว่าในสายตาพ่อแม่ คุณยังเป็นเด็ ก

อยู่ตลอดเวลาอันนี้ก็ถูก ถูกในมุมของพ่อแม่แต่ไม่สงส ารพ่อแม่เหรอ ที่มีลูกไม่เคยทราบโตสักครั้ง

ไม่มีอะไรดังเดิม

เพราะทุกๆสิ่งทุกๆอย่างแปรไปตลอดเวลาทุกนาที อย่ า เอากรรมวิธีเก่าๆมาแก้ไขปัญหา คนสองคน

รักกันอาจไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดระยะเวลา อย่ า มัวแต่รำพัน อย่ า มัวแต่เรียกร้อง พราะ


สิ่งนี้บางทีอาจเป็นชนวนที่ทำให้คนสองคนไกลห่างกันมากยิ่งกว่าเดิม

วิถีทางของชีวิตนั้นย า วไกล

ต้องเรียนรู้ที่จะเดินลำพังบ้าง เผื่อวันใดที่คนอื่นๆไม่ได้พึงพอใจคุณอย่างเดิม ก็ไม่ต้องเศร้าใจ

เพราะว่าทุกคนต่างมีทางของชีวิตที่จำต้องเ ดินแบบเดียวกัน ไม่มีผู้ใดเดินเคียงคู่คุณไปจนถึง

ปลายทาง อย่ า ให้คนใดกันแน่ผู้ใดผู้หนึ่งหรือเรื่องราวใดเรื่องราวหนึ่ง แปลงเป็นทั้งผองใน

ชีวิตคุณความโชคร้ายของคนเรา ถือกำเนิดขึ้นจากการรังเกียจที่จะอยู่เพียงลำพัง
พึ่งพาตัวเอง
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13363/
คำค้นหา : อยู่คนเดียว